ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΕ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΚΡΗΤΗΣ

                ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

Την Πέμπτη 10 Απριλίου αστυνομικοί εισέβαλλαν στο θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» στην Ιεράπετρα Κρήτης σε ώρα μαθητικής παράστασης. Στα πλαίσια του Πανελλήνιου Μαθητικού Φεστιβάλ Θεάτρου, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά, από τις 7 μέχρι τις 11 Απριλίου, παρουσιάστηκε από το 1^ο ΕΠΑΛ Ρεθύμνου η παράσταση «Ο εχθρός της τάξης». Κατά την διάρκεια της παράστασης, μέσα στο πλαίσιο του ρόλου της, μια μαθήτρια τράβηξε και πέταξε στο πάτωμα μια γιρλάντα με ελληνικές σημαίες. Με αφορμή αυτό, κάποιος από τους παρευρισκόμενους προέβη σε καταγγελία προς το ΑΤ Ιεράπετρας για «προσβλητικό και προβληματικό περιεχόμενο» της παράστασης. Τρεις αστυνομικοί με πλήρη εξοπλισμό έσπευσαν στο θέατρο και μετά αποχώρησαν κατόπιν διαμαρτυρίας, κρατώντας όμως τα στοιχεία της υπεύθυνης για το έργο καθηγήτριας. Σαν να μην έφτανε αυτό, την επόμενη ημέρα κατέβηκε πρώτα το βίντεο της συγκεκριμένης παράστασης και στη συνέχεια, μετά τις αντιδράσεις, τα βίντεο όλων των παραστάσεων. Η δικαιολογία των υπευθύνων ήταν πως υπήρξε βλάβη.

Το έργο γράφτηκε το 1978 από τον Άγγλο συγγραφέα Νάιτζελ Γουίλιαμς και από τότε έχει ανεβεί πολλές φορές από σχολεία λόγω της θεματολογίας του. Το 2021 παρουσιάστηκε από την εφηβική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Στην ιστοσελίδα του Εθνικού Θεάτρου διαβάζουμε σχετικά με την παράσταση: «Σε μια σχολική αίθουσα οι μαθητές περιμένουν κάποιον καθηγητή. Νέα παιδιά που καταστρέφουν οτιδήποτε γι’ αυτούς εκπροσωπεί το σύστημα που το θεωρούν εχθρό τους, όπως και το σχολείο. Αμφισβητούν τα πάντα και τους πάντες, επαναστάτες και αντιρρησίες, θύτες και θύματα την ίδια στιγμή. Περιμένουν, αλλά το ωρολόγιο πρόγραμμα για το συγκεκριμένο τμήμα, γράφει μόνον «κενό». Τελικά, «απορρίπτουν αυτοί το σύστημα ή το σύστημα τους απορρίπτει». Πρόκειται για ένα έργο που ασχολείται με τα προβλήματα των εφήβων αυτής της εποχής. Με μαθητές που αισθάνονται αποκλεισμένοι, θυμωμένοι με την πολιτεία και πιο συγκεκριμένα με το σχολικό θεσμό. Μέσα σε αυτή την «τάξη» μοιράζονται τους φόβους τους, τις εμπειρίες τους και τις σκέψεις τους. Επίσης αποφασίζουν να θίξουν ζητήματα που τους απασχολούν και που άλλα γνωρίζουν αρκετά καλά, άλλα καθόλου: κοινωνικοί αποκλεισμοί, οργή, αναζήτηση της ταυτότητάς τους. Όλα αυτά με την βοήθεια του χιούμορ και της σύγχρονης γλώσσας που χρησιμοποιούν οι έφηβοι για να επικοινωνήσουν.

Το απαράδεκτο αυτό περιστατικό θέτει μια σειρά από ζητήματα. Καταρχήν το «δικαίωμα» μιας κλίκας βουτηγμένης σε κάθε είδους βρωμιάς και σκανδάλου, να περιορίζει την τέχνη και την ελευθερία έκφρασης ανάλογα με το τι ορίζει αυτή ως σωστό, επιτρεπτό και ηθικό και, κατ' επέκταση, το δικαίωμα της νεολαίας να αμφισβητεί την κοινωνία και το σύστημα μέσα στο οποίο μεγαλώνει. Κατά δεύτερο το «δικαίωμα» της αστυνομίας να εισβάλει σε ένα χώρο πολιτισμού ή εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβάλλει το δόγμα της «Εθνικής Ενότητας» στο όνομα της οποίας γίνεται συνένοχος και συμμέτοχος στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού μετατρέποντας τη χώρα σε βάση του ΝΑΤΟ για να ικανοποιήσει τους φιλοπόλεμους συμμάχους του ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ. Την ίδια στιγμή, προσπαθεί να ενοχοποιήσει και να τσακίσει τον μεγαλύτερο της εχθρό, τη νεολαία. Ο τρόπος με τον οποίο εισέβαλλαν οι αστυνομικοί, λες και οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί τους ήταν κακοποιοί, δεν ήταν αποτέλεσμα απροσεξίας ή βιασύνης, ήταν μια επίδειξη καταστολής και τρομοκράτησης. Ήθελε να στείλει ένα σαφές μήνυμα στην κοινωνία και ιδίως στη νεολαία ότι αν δεν συμβιβάζεται, αν αμφισβητεί, αν εκφράζεται ελεύθερα, θα έχει να αντιμετωπίσει τον εκφοβισμό και την καταστολή. Όχι μόνο στο θέατρο, μα και όταν αντιδρά στα νομοσχέδια που ιδιωτικοποιούν την παιδεία, ή στοιβάζουν τους μαθητές στις τάξεις ή μετατρέπουν το σχολείο σε εξεταστικό κέντρο αποκλεισμού των πιο αδύναμων φέρνοντας το ένα αντιεκπαιδευτικό μέτρο μετά το άλλο όπως την ΕΒΕ, την τράπεζα θεμάτων, το Εθνικό Απολυτήριο, τα Ωνάσεια σχολεία κ.α.

Όσο τους αφήνουμε να μας κυβερνούν, δε πρόκειται σταματήσουν. Μέσα από πορείες καταλήψεις και ομάδες δράσης να χτίσουμε ένα μέτωπο αγώνα διαρκείας και ένα τοίχος προστασίας, το οποίο θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στις επιθέσεις της κυβέρνησης. Από κοινού με τους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς και τους εργάτες, όπως κάναμε και στα Τέμπη, να συγκρουστούμε με την κυβέρνηση των δολοφόνων μέχρι τέλους, μέχρι δηλαδή την τιμωρία και την ανατροπή τους!