ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

 ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ         ΠΑΝΤΟΥ - ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ

Όλοι/ες στις Διαδηλώσεις Μνήμης και Αγώνα – Δευτέρα 6/12

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, η ελληνική κοινωνία έγινε θεατής της εν ψυχρώ δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Ε. Κορκονέα και του συνεργού του Β. Σαραλιώτη. Η κρατική δολοφονία ενός μαθητή, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, προκαλώντας, με πυροδότη τη νεολαία, μια μεγαλειώδη κοινωνική έκρηξη. Οι πραγματικές αιτίες δεν ήταν μόνο η οργή απέναντι στην αστυνομική βία, αλλά η αντίδραση απέναντι στην φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση που είχαν ξεκινήσει να εμφανίζονται ενόψει της κρίσης του 2008. Κυβέρνηση και ΜΜΕ προσπάθησαν να παραποιήσουν τα γεγονότα, με σκοπό να παρέχουν κάλυψη στους αστυνομικούς και την ελεεινή πολιτική τους, ενώ συκοφάντησαν με κάθε τρόπο της εξέγερση, παρουσιάζοντας διαδηλωτές και μαθητές, ως αγροίκους και τρομοκράτες, καταστέλλοντας με βίαιο τρόπο κάθε κινητοποίηση. 

Τέτοια γεγονότα δεν αποτελούν «μεμονωμένα περιστατικά» «αποκλινόντων» αστυνομικών, ούτε «ατυχήματα», όπως τα παρουσιάζουν τα κυβερνητικά επιτελεία. Το μίσος των αστικών κυβερνήσεων και της αστυνομίας για τη νεολαία σε συνδυασμό με την «ασυλία» και ατιμωρησία που απολαμβάνει διαχρονικά η αστυνομία από τις κυβερνήσεις στη χώρα μας (και όχι μόνο), οπλίζουν τα χέρια των αστυνομικών! Οι περσινές απαγορεύσεις και το όργιο καταστολής και τρομοκρατίας που εξαπολύονταν ανελλιπώς σε κάθε κινητοποίηση είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Μέσα στα 13 χρονιά από την δολοφονία του Γρηγορόπουλου είχαμε τις δολοφονίες του Παύλου Φύσσα, του Ζακ Κωστόπουλου και άλλων πολλών, με πιο πρόσφατη αυτή του Νίκου Σαμπάνη, ο οποίος εκτελέστηκε κατά την διάρκεια της καταδίωξής του από αστυνομικούς. Για άλλη μια φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Στο στόχαστρο της κριτικής μπαίνει το θύμα και οι δολοφόνοι επιστρέφουν στην δουλειά τους την επομένη, σαν να μην έγινε τίποτα. Οι αστυνομικοί που σκότωσαν τον Ρομά αφέθηκαν ελεύθεροι την επόμενη κιόλας μέρα. Οι δολοφόνοι του Γρηγορόπουλου λίγα χρόνια ύστερα από την αρχική δίκη απαλλάχτηκαν από αρκετές κατηγορίες, ενώ μάλιστα ο ένας έμεινε στην φυλακή μόνο για ένα χρόνο. Όπως κυνικά δήλωσε ο Μητσοτάκης «το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας». Γι αυτό κτίζουν ένα κράτος έκτακτης ανάγκης, διαλύοντας τα δικαιώματά μας και τις πολιτικές μας ελευθερίες.

ΑΥΤΗ Η ΣΦΑΙΡΑ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΤΥΧΑΙΑ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

Σήμερα οι λόγοι που κάνουν την εξέγερσή μας αναγκαία και επιτακτική είναι περισσότεροι από ποτέ. Η κρίση και η χρεοκοπία διαρκείας του ελληνικού καπιταλισμού έχουν φτάσει στο απροχώρητο και μοναδική στρατηγική των υπαίτιών της είναι το φόρτωμα των βαρών αυτών στις δικές μας πλάτες. Το ποσοστό των νέων που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας διαρκώς αυξάνεται, όπως και τα ποσοστά ανεργίας, ενώ το βιοτικό επίπεδο όλο και υποβαθμίζεται. Το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία καταργείται, με αποτέλεσμα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας να στερείται των βασικών γνώσεων και τα παιδιά φτωχών οικογενειών να ωθούνται προς την μαθητεία και την απλήρωτη εργασία. Η νεολαία δέχεται μια διαρκή επίθεση στα δημοκρατικά της δικαιώματα. Για το λόγο αυτό αποτελεί στρατηγική στόχευση της ελληνικής αστικής τάξης η οικοδόμηση ενός κράτους έκτακτης ανάγκης και όχι μια θεσμική εκτροπή του Μητσοτάκη και της ΝΔ, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Η 6η του Δεκέμβρη δεν είναι μόνο μέρα μνήμης, αλλά και αγώνα. Μέρα αγώνα και εξέγερσης ενάντια σε αυτούς που σκότωσαν τον Γρηγορόπουλο με τις πολιτικές τους, σε αυτούς που καταστρέφουν το μέλλον μας. Οι μαθητές και η νεολαία να παλέψουμε οργανωμένα για να σπάσουμε την κρατική τρομοκρατία και να ρίξουμε στην πράξη τη χούντα των μνημονίων. Να βάλουμε ένα τέλος στην σάπια αυτή κοινωνία, για να χτίσουμε μια πιο δίκαιη, απαλλαγμένη από την φρίκη του πολέμου της βίας και της φτώχειας.

- Κάτω οι νόμοι Kεραμέως και ο νέος Νόμος-Πλαίσιο. Όχι στη διάλυση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας.

- Να βάλουμε τέλος στην χούντα των μνημονίων.

- Κάτω η εγκληματική Κυβέρνηση της ΝΔ.

- Κάτω το κράτος έκτακτης ανάγκης-κάτω τα χέρια από δημοκρατικές και πολιτικές ελευθερίες.